Poşetler birer uçurtmaya döndüler bile. Ne çıta, ne de kuyruk lazım bu cüce uçurtmalarına, bir poşet, iki metre ip, tamam!

Son günlerde hava biraz rüzgarlıydı:

Bazıları şikayet etti rüzgardan:
“Dışarıda oturmak zor… “, ”Balkonlar Sibirya… “, ”Deniz serinledi… “

Diğerleri için ne gam…
Baktım bir kikirdeme sesi geliyor; havada bir poşet, peşinde iki çocuk.

Bir sonraki aşama:

“-Anne, poşet var mı? – Var ?… ”
“ Annee,  ip?  – O da var. “

Poşetler birer uçurtmaya döndüler bile. Ne çıta, ne de kuyruk lazım bu cüce uçurtmalarına, birer poşet, ikişer metre ip, tamam!

Sonra eğlence…

Onlar koşarken, ben seyrederken eğlendik.

Tabii sonraki gün ağaçta kalan “uçurtma”yı kurtarma işi bize kaldı!

Öneri: Biraz rüzgarın sizin de hayatınızı neşelendirmesine izin verin.